Een moment geduld. We zoeken het geschikte aanbod in Toscane voor je…
Agriturismo Le Dogane – de enige douane waar je geen hoge tol betaalt
We kwamen er per ongeluk terecht tijdens een hike, een aantal winters geleden. Het was een mistige dag en we volgden een wandelroute langs een riviertje in het dal van het bekende skigebied Abetone, ergens tussen Popiglio en Lambure.
Na een tijdje te hebben gelopen door eentonige, kale bossen werden we plots verrast door een prachtig uitzicht. Een indrukwekkend stenen bruggetje met aan weerszijden huizen in typische Noord-Toscaanse stijl welke voorheen dienst deden als douaneposten tussen twee graafschappen.
De rivier als natuurlijke grens tussen twee historische bestuursgebieden in de bergen maakte van de brug de enige mogelijkheid om met je handelswaar te kunnen oversteken. Een magische plek. Verstopt tussen bergen, gecamoufleerd achter kale boomtoppen.
Er was niemand te bekennen en het enige wat je hoorde was het rustig kabbelen van de rivier en het waaien van de ijzige wind. We staken met enige moeite de brug over en vroegen ons af hoe de krakkemikkige, overvolle houten karren zich toch in hemelsnaam over de steile brug hebben kunnen heisen.
Onze verbazing werd nog groter toen we ontdekten dat het prachtige huis aan de overkant, idyllisch gelegen aan de rivier tegen de heuvel, een agriturismo (agri-toeristisch B&B) bleek.
Voorzichtig stapten we naar binnen en vroegen we of we er misschien wat konden eten – het was al laat voor de lunch en we hadden immers niet gereserveerd, maar een simpele pasta zou genoeg zijn. We waren de enige gasten. De vriendelijke jongeman Simone controleerde even of er genoeg versproducten waren en nodigde ons vervolgens uit plaats te nemen in de knusse eetzaal.
Er was geen menu. Er viel in principe niets te kiezen – er zou worden gekookt met de spullen die ze ter beschikking hadden. Er werd alleen gevraagd of we allergieën hadden of bepaalde dingen niet lustten. En of we flinke honger hadden. Rode wijn leek hem een logisch begin. Ons lot lag in de handen van Agriturismo Le Dogane.
En het werd voor mij één van de meest memorabele middagmaaltjes ooit in Italië.
Met zijn moeder in de keuken en zijn vrouw in de bediening, is Le Dogane (‘de douanes’) een warm familiebedrijf. Met een prachtige filosofie bovendien. Het grootste gedeelte van de producten verbouwen ze zelf biologisch rondom de agriturismo waar ze zelf ook wonen. Andere typische streekproducten zoals pecorino (schapenkaas) of lokaal gebrouwen bier komt van de ‘buren’ een paar honderd meter verderop – a kilometro zero zoals ze dat zo mooi omschrijven.
Doordat ze beschikken over hun zelfverbouwde, zelfgeteelde of zelfgrootgebrachte producten kunnen ze de kosten van hun gerechten laag houden en de kwaliteit hoog. En dit is bijzonder, want veel vergelijkbare ondernemers maken -helaas- vaak een omgekeerde redenering. Biologisch of zelfverbouwd doet het natuurlijk lekker in de marketing, maar daar hoeven ze bij Le Dogane niks van te weten – onbewerkt, goed en betaalbaar, zo hoort het toch gewoon altijd te zijn?
De gerechten bij Le Dogane zijn traditioneel, seizoensgebonden en ogenschijnlijk simpel, maar oh zo smaakvol. Moeders is wat mij betreft topkok-waardig. Ze kookt de meest heerlijke typisch Noord-Toscaanse gerechten met producten die de natuur haar schenkt en recepten zoals de traditie haar voorschrijft. Af en toe komt ze tussen de gangen door naar je tafeltje gestrompeld (ze loopt wat moeilijk) om te vragen of het allemaal naar wens is geweest. Zij geniet duidelijk mee als de gasten vol lof over het maal zijn of oprechte interesse hebben in wat voor heerlijks zij zojuist heeft gemaakt.
Vrouwlief is op en top gastvrouw. Ze zorgt ervoor dat je brood, water en wijn onbeperkt gevuld blijven zonder dat je het merkt (en dat is gevaarlijk wat de wijn betreft). Zit je ’s middags rond borreltijd biologische wijn te nippen of lokaal gebrouwen bier te drinken, dan komt ze je een schaaltje kaas met zelfgemaakte honing brengen van de bijen uit het naastgelegen veld, of zelfgebakken pizza’tjes en schiacciata (‘platgeslagen’ brood) met rozemarijn. Ze weet je altijd weer te verbazen, ze is je altijd een stapje voor. Vaak zingt ze er ook nog bij (ze is tevens professioneel zangeres en speelt in musicals). En ze heeft altijd een enorme glimlach op haar gezicht.
En Simone is werkelijk van alle markten thuis. Hij organiseert, samen met zijn compagnon Pablo, (culinaire) themafeesten en partijen die ‘s zomers in de prachtige tuin plaatsvinden, helpt in de bediening, kookt samen met zijn moeder als er veel gasten zijn, houdt de gastenverblijven op orde, verbouwt biologische producten en heeft bovendien mijn vriend de mogelijkheid gegeven om de lekkerste likeuren in zijn keuken te kunnen produceren – maar daarover later wellicht meer. Zijn rust en levensvreugde geven je een goed, vertrouwd gevoel en hij geeft je -ongevraagd- korting op de rekening die toch al zo laag was.
De aanpak en filosofie van Le Dogane is fantastisch. Het straalt van hun gezichten af dat ze passie hebben voor hun werk. Het enthousiasme is aanstekelijk. Ben je hier, dan voel je je goed. Het gaat hen niet om (veel) geld verdienen, het gaat hen er om een fijn, rustig leven te leiden en hun liefde voor lekker, goed eten en prachtige natuur te delen met gelijkgestemden.
Het zal jullie niet verbazen dat wij hier inmiddels in alle seizoenen vele malen zijn teruggekeerd met vrienden en (Nederlandse) familie. Van een langdurige lunch onder de parasols in de tuin gevolgd door een duik in de rivier in de zomermaanden, tot een uitgebreid diner in de gezellige eetzaal binnen in de winter na een lange wandeling in de omliggende bergen, of voor één van de vele themafeesten in de tuin in de tussenseizoenen – het is hier altijd goed toeven!
Als jullie ook van een heerlijk maaltje willen genieten of een nachtje (of langer) willen overnachten bij deze ‘douanepost’, laat het me dan weten. Ik stuur jullie graag wat extra tips voor de omgeving – er is namelijk genoeg te ondernemen in de buurt in alle seizoenen, vooral voor natuurliefhebbers is dit echt een aanrader!
Joyce Oosenbrug
Joyce heeft een passie voor (interculturele) communicatie en schrijft graag. Na vele omzwervingen over de wereld is Toscane sinds 2011 haar vaste verblijfplaats. Haar vrije tijd besteedt ze het liefst wandelend door de Toscaanse bergen of achterop haar vriend’s Vespa tuffend door het glooiende heuvellandschap op zoek naar heerlijk eten en drinken.
Joyce Oosenbrug
Head of Student Admissions | Marketing & Communication | Business Development Consultant