Wegdromen in de glooiende heuvels van Val d’Orcia

Vandaag is weer zo’n dag in ons Italiaanse leven dat de zon voorzichtig haar plekje verovert aan een strakblauwe lucht. De wintermaanden zijn bijna verstreken en het voorjaar kondigt zich aan. De grassen tonen hun groene kleuren, de bloemen strak in de knop en de paarse bloemen van de rozemarijn staan geurig in bloei.

Een perfecte dag voor een rondrit in onze achtertuin – het schilderachtige Val d’Orcia. Het prachtig natuurlijke landschap dat zich uitstrekt door de glooiende Toscaanse heuvels en werd in 2004 opgenomen op de Werelderfgoedlijst van UNESCO.

Vanaf onze B&B Locanda Toscanini in Piazze rijden we over de provinciale weg richting Cetona, ‘Borghi più belli d’Italia’ – één van de mooiste dorpen van Italië – een slingerachtige weg met zicht op de wijnranken, olijfgaarden en met aan de linkerzijde de prominent aanwezige Monte Cetona met een hoogte van 1.148m. Na ongeveer 8 kilometer is onze gemeente Cetona zichtbaar, een klein dorp maar een unieke ligging, een enorme Piazza (plein) in het centrum, steile, smalle historische straatjes en prachtige vergezichten. Al sinds de zesde of zevende eeuw voor Christus bewoond door de Etrusken.

Verder naar Sarteano. De eerste aanblik bij het naderen van Sarteano is het gigantische kasteel op de top van de heuvel omgeven door groen op 500 meter plus boven zeespiegel. Eenmaal in het centrum volgen we de weg naar Chianciano Terme via de Viale Europa waarna we links afslaan richting Grossetto/Montalcino, de Strada Vecchia Senese om na circa 2 km de Galileo Galilei op te rijden.

Aan deze weg liggen de beroemde tuinen van La Foce. De tuin is gebouwd in vier fasen, tussen 1925 en 1939. Een formele Italiaanse tuin en strekt zich uit naar de Val d’Orcia en de berg Amiata (hoogte van 1.738m), zeker een bezoek waard, maar dat even terzijde.

Onderweg vind je de Strada della Vittoria, 90, een prachtige locatie voor het restaurant genaamd Dopolavoro, geniet hier van een traditioneel Toscaans gerecht in de gezellig ingerichte tuin of neem een panini op de hand en tuur over het adembenemend uitzicht aan de voorzijde.

We blijven op de SP88 naar Monticchiello, ons oog wordt als een magneet getrokken naar rechts met de enorme laan met de imponerende cipressen, niet voor niets de beroemde ‘Cipressi di Monticchiello’. Zoals de naam al doet vermoeden: de Cipressen van Monticchiello. Een geschikt moment voor het maken van een foto.

Het landschap rondom Monticchiello is als een ansichtkaart van Toscane. Volg de weg naar dit middeleeuws theatraal dorpje met zijn ‘Teatro Povero’ dit betekent ‘Armoedig Theater’, deze plek is één van de bekendste plekken van Monticchiello.

Weer terug naar de hoofdweg rijden we naar Bagno Vignoni (volgen de borden naar Roma/Castiglione D’orcia) slaan rechtsaf richting het centrum van Bagno Vignoni. We parkeren de auto in de parkeerplekken die we tegenkomen, er is voldoende parkeergelegenheid in dit zeer kleine dorp met slechts 30 inwoners.

We lopen richting het bijzonder centrale plein ‘Piazza delle Sorgenti’ in de vorm van een hoekig warmwaterbad. Het baden in dit thermale water is helaas niet meer toegestaan. We lopen in serene rust langs het water, je begint vanuit het niets te fluisteren, zo’n wonderlijke sfeer heerst hier. De gebouwen om het plein zijn in geelachtige steen opgetrokken, een rustieke elegantie.

We vleien ons neer op het terras voor een aperitivo en laten de mystieke aantrekkingskracht op ons inwerken. Aangezien het weer nog stralend is besluiten we af te zien van een mooie wandeling langs de bewegwijzerde paden en in plaats daarvan laten we ons onderdompelen in het lager gelegen thermaal bad. Het water kabbelt vanaf het dorp via een hoge rotswand het bad in. De watertemperatuur van 40 graden geeft het gevoel in slow motion te leven. Wat een ervaring. Het is één van de vele natuurbaden in dit schilderachtige landschap.

Weer opgedroogd en helemaal ‘zen’ vervolgen we onze weg, ‘La via Cassia’ – een beroemde romeinse weg die Florence via Siena met Rome verbindt. Maar ook dwars door de Val d’Orcia loopt de beroemde Pelgrimsroute ‘Via Francigena’, deze leidt wandelaars en fietsers vanuit hier met route 15 naar Rome.

We laten Castiglione d’Orcia rechts liggen, en kijken op naar de Rocca d’Orcia, beter bekend als de Rocca a Tentennano of Rocca di Tintinnano. Het fort op de top staat hoog boven de Val d’Orcia met het kleine dorpje Rocca d’Orcia net beneden. Het fort is altijd al een belangrijk centrum geweest voor handel en commercie. Het ligt op de kruising van de oude pelgrimsroute van Canterbury, door Frankrijk en Italië, naar Rome.

Het is mogelijk het historische fort te bezoeken, het uitzicht is dan ook fenomenaal. We zijn nog maar een paar bochten verwijderd van Radicofani. Het kasteel van Radicofani domineert het dorp beneden en de gehele Val d’Orcia, gelegen op de top van een uitloper van basaltrots van 896 meter.

Het kasteel ligt op zo’n strategische positie dat het je wellicht al is opgevallen dat bij het rijden door de Val d’Orcia het kasteel van elke richting prominent aanwezig is in het landschap. Het is een stevige klim naar boven maar het 360o graden vergezicht is de beloning.

De provinciale weg (SP24) brengt ons naar San Casciano dei Bagni, één van de laatste bestemmingen voor we weer huiswaarts keren van deze adembenemende autorit. Het pittoreske dorp, ook uitgeroepen tot één van de mooiste dorpen van Italië. Het dorp staat vooral bekend als kuuroord door het thermische water met natuurlijke mineralen en een constante temperatuur van 40 graden Celsius. Uit heel de wereld komen toeristen naar het dorpje toe om zich onder te dompelen in de helende kracht van dit water.

San Casciano dei Bagni heeft een klein centrum een wirwar aan steegjes en sprookjesachtige doorkijkjes. Voordat je het dorp binnengaat zie je de muren van het kasteel met zijn elegante toren, de kerk van San Michele Arcangelo – misschien wel het meest tot de verbeelding sprekende lokale monument, het stadhuis in het 16-eeuwse paleis met op de begane grond de maquette voor een unieke kijk op het dorp, Piazza Giacomo Matteotti met zijn bar en restaurant – neem plaats op één van de bankjes en bewonder een oogstrelende zonsondergang.

We rijden terug naar onze thuisbasis in Piazze, een dag waarin onze zintuigen zijn geprikkeld, vertaald in ons hoofd als een plakboek aan beelden en geuren. Val d’Orcia, niet voor niets het meest gefotografeerde gebied in Toscane door de harmonie aan kleuren, het bijzondere licht, de historie, de statige cipressen en het glooiende landschap waardoor geroemd op de werelderfgoedlijst.

Monique

Salve! Na vele jaren rondreizen, op zoek naar de leukste plekjes en achterafsteegjes in Toscane en Umbrië heb ik in mei 2016 mijn hart gevolgd naar Italië. Schrijven is voor mij een middel om ervaringen vast te leggen en telkens weer te beleven van de grote lijnen tot in de kleinste details.

Alle blogs van Monique

Monique Engelen Tonk