Een moment geduld. We zoeken het geschikte aanbod in Toscane voor je…
Een stukje hemel op aarde
Waarom zijn de Fresco’s van Michelangelo zo indrukwekkend mooi?
Omdat ze zomaar een klein stukje van de hemel beschrijven.
En zoals die hemel wordt beschreven, zo denk ik vaak aan ‘mijn’ geliefde Toscane. Het Toscane waar menig zanger zijn hart en stem aan heeft verpand, waar je nog uren kunt verdwalen op de kleine landweggetjes en de puur –en schoonheid bij elk afgelegde kilometer groter wordt.
Eén van de rijkste regio’s van Italië
De regio Toscane is één van de rijkste regio’s van Italië. Niet alleen in kapitalen maar vooral ook in zijn omgeving en steden die als kunstschatten dienen. En dat op een oppervlakte van 22.924 km2.
Met als hoofdstad, hoe kan het ook anders, het imposante Florence (Firenze) dat in de Renaissance is opgebouwd en gelaafd door de Medici familie.
Maar dat Toscane heeft niet alleen maar te maken gehad met de rijke welvaartsfamilie uit Florence.
Zoals je wellicht weet (of bij dezen!) is Italië in de late Middeleeuwen een land geweest bestaande uit verschillende koninkrijkjes en had iedere stad te maken met rivaliserende families. Denk bijvoorbeeld aan de (eeuwige) strijd tussen de Pisani en de Florentijnen, of de Siennesi en de rijke families uit San Gimignano.
Naast elkaar de hersens inslaan, deden deze families gelukkig ook nog goede dingen en konden kunstenaars, beeldhouwers en schilders hun gang gaan om de mooiste stukken uit te denken en te maken.
Daarnaast hebben deze families er tot de dag van vandaag voor gezorgd dat we heerlijke wijnen kunnen drinken en klopt het Toscaanse hart zoals in de Renaissance.
De ‘hemel’ ontdekken
Maar goed, genoeg National Geographic. Tijd om die Italiaanse ‘hemel’ te gaan ontdekken!
De hoofdstad van Toscane, Florence, is mijn vertrekpunt en terwijl ik, heel cliché maar o zo leuk, mijn Fiatje 500 start en de gordel vast maak, installeer ik mijn Iphone en schalt het ‘Cieli di Toscana’ van Andrea Bocelli door de speakers. “De hemels van Toscane”, een mooier begin kun je niet hebben.
Ik rij de stad uit en voeg me op de Strada Provinciale 3 richting Chiantigiana.
Dwars door Toscane rijden betekent oneindige vergezichten over rijkgevulde heuvels met olijfbomen en wijngaarden. Ik moet direct denken aan september, de maand van de vendemmia (de wijnoogst), waar de boeren en hun vrijwilligers druk staan te plukken om de druiven op tijd te oogsten.
Lunchen bij het Castello di Verrazzano
Al denkend aan wat er voor moois van deze heuvels af gaat komen, en met een schuin oog kijkend op de klok, wordt het tijd voor een goede lunch.
Na ongeveer een uurtje rijden kom ik in de buurt van het dorpje Greve, dat zich kenmerkt als het hart van de Chianti-streek. Deze stad is zeer toeristisch, dus daar ga ik niet stoppen.
Italië wil je immers beleven als ‘Italiaan’ in plaats van als één van de 300 telelenzen.
Ik besluit te stoppen bij het Castello di Verrazzano voor een lunch, rondleiding en daarna de proeverij (want “waar wijn is, moet geproefd worden”, aldus mijn ter plekke bedachte citaat).
Het wijnhuis is vanaf de VII eeuw in handen van de familie Verrazzano. En die Verrazzano’s, dat waren bijzondere mensen. Niettemin is dit de plek waar de ontdekkingsreiziger Giovanni da Verrazzano is geboren. Deze ontdekkingsreiziger heeft in 1485 de baai van New York ontdekt en is vervolgens door Oost Amerika gaan reizen.
Toen de laatste telg van de Verrazzanootjes in 1819 zijn laatste adem uitblies, werd het Castello overgenomen door de rijke Florentijnse familie Ridolfi. Deze sportieve familie heeft o.a. aan de wieg gestaan van de Fiorentina voetbalclub.
Kasteel met een driedelige functie
In 1958 nam de Cappellini familie het kasteel over en renoveerde het weer naar de tijd van de Verrazzano’s. Sindsdien heeft het kasteel een drieledige functie: het is een agriturismo, een restaurant en je kunt er wijnen proeven, met bijbehorende rondleiding door de kelders.
En na een goddelijke lunch ga ik dan ook maar die kelders van dichtbij bekijken.
Al snel worden de bodems van de glazen gevuld en neem ik de eerste slok van een bloedrode chianti-wijn. De vinoloog in kwestie wijst me op de gallo nero, het zwarte haantje op het etiket. “Dit is een èchte, meneer!”.
Zodra de wijn mijn lippen raakt en het prachtige abstract van druiven, alcohol en de juiste hoeveelheid aan zuurstof en hout mijn zintuigen prikkelt, sluit ik kort mijn ogen, hoor ik Bocelli zingen over de ‘Cieli di Toscana’ en weet ik dat ik hem heb gevonden: mijn eigen Toscaanse hemel.
Gewoon, op glas te verkrijgen.
Nog een paar kleine wetenswaardigheden:
Onderweg moet je af en toe gewoon even stoppen en om je heen kijken. Het rijden an sich is geen vermoeiende bezigheid, echter de regio is gewoon te mooi om ‘zomaar’ doorheen te rijden
De echte chianti wijn wordt gekenmerkt door de sticker van een zwart haantje. Dat betekent dat er strenge controle is uitgevoerd om aan te kunnen tonen dat de wijn echt is. Er wordt soms nogal wat gesjoemeld als de oogst minder goed is uitgepakt.
Info en adres:
Fattoria Castello di Verrazzano
Cantine & Uffici
Via Citille, 32A Località Greti
50022 Greve in Chianti (FI)
Website: www.verrazzano.com