Een moment geduld. We zoeken het geschikte aanbod in Toscane voor je…
Monte Argentario voor ieder wat wils
“Majesteit, nog even hier naar links kijken”, “Ja, hoogheid, ja goed zo!”.
Wellicht heb je het een keer gezien: het persmoment van de Koninklijke familie. De Koning in een witte broek in een te groot blauw colbert aan de kustlijn van Scheveningen (of ergens in Griekenland waar het koningspaar in de zomer verblijft), samen met de kids, zijn vrouw en de hond. Het moet natuurlijk allemaal zo gewoon mogelijk lijken.
Vroeger was dat anders, toen gingen de Royals massaal naar Italië. Wijlen Juliana en Bernhard hadden een prachtige villa in Porto Ercole, waar zij iedere zomer met de hele familie naartoe gingen om te genieten van zon, zee, strand en een welverdiende vakantie. De scènes herinner je je waarschijnlijk nog wel: trots op de boot, de Gelukkige Olifant, breed lachend en uitgebreid poserend in de mooiste kleding. En als de camera’s weg waren, dan begon voor de Oranjes met vakantie vieren.
De magie van Porto Ercole
En toen ging ik er zelf voor de eerste keer naartoe. Voor een bijzondere opdracht die ik mocht uitvoeren; de organisatie van een groot festival dat daar in de tuinen van de familie Corsini (over oude Adel gesproken) werd gehospiteerd.
Het schiereiland is met de trein te bereiken. Je komt aan op Orbetello en pakt dan de bus die naar Porto Ercole rijdt. In mijn geval had ik een auto tot mijn beschikking wat het ietsje makkelijker maakte.
Bij Orbetello zie je een enorme brug liggen die het schiereiland met het vaste land verbindt. En daar sta ik met de auto. Een immens zee uitzicht overweldigd me en met enige vorm van lichte spanning rijd ik verder: voor een import Toscaner met Nederlandse roots is dit geschiedkundig wel een bijzondere plek. Zou er nog veel van de tijden van toen zichtbaar zijn? Loop je hier nog voor ons bekende mensen tegen het lijf of is het inmiddels een slaapstadje geworden?
Als ik eenmaal de brug over ben, kom ik in een enorme file te staan. Ik schiet in de lach en mompel hardop “nee, een slaapstadje is het zeker niet”. Het is spitsuur. Veel Italianen en een aantal Duitsers zoeken hun weg om het eiland te betreden voor de lunch. Het minicentrum is volledig geblokkeerd door toeterende auto’s. Toch lijkt het niemand te deren. Het is immers vakantie, want voor iets anders kom je daar niet. Tenminste, tenzij je een concert hebt te organiseren.
Ik beklim de eerste wegen en rij naar het adres waar ik word ontvangen. Een prachtige B&B in de bergen, met een geweldig zee-uitzicht. De dame, een wat gezette dame met zweetdruppels parelend over haar voorhoofd, begroet me hartelijk. “Welkom! Jij komt dit jaar de concerten organiseren. Je wordt verwacht door de organisatie, maar neem eerst wat te drinken, dan laat ik je accommodatie zien”. Wat een idyllisch plekje.
Op het bord zie ik “L’arometo Affittacamere” staan: de naam van het oord. Vluchtig neem ik een glas water en ga naar de afspraak die plaatsvindt in een villa nog hoger gelegen met een nog mooier uitzicht. Ik snap wel dat mensen met een beetje portemonnee ervoor kiezen om hier in alle rust te zitten in de zomer. Klein paradijsje.
Middag vrij
Omdat ik een dag eerder ben aangekomen, neem ik in de middag alle tijd om eens het eiland te gaan bekijken. Na een korte wandeling die me naar de haven van de stad brengt en het zonovergoten Piazza Santa Barbara besluit ik de auto te pakken om te gaan cruisen door de bergen van Monte Argentario.
Ik tref een aantal bijzondere trekpleisters die meer dan de moeite waard zijn om te bezoeken. Wetende dat dit eiland door Romeinse geldschieters is onderhouden en opgebouwd, kom je dan ook veel forten en burchten tegen waar deze rijkaards vroeger verbleven.
Forte Stella
Ik besluit te stoppen bij Forte Stella. Een oude burcht op een van de bergpunten van het eiland. Van daaruit heb je een panoramisch overzicht op de baai van Porto Ercole en de azuurblauwe zee. Voor slechts twee euro kun je de burcht betreden, rondwandelen en vooral heel erg genieten. Het fort is tot 18u geopend, dus de zonsondergang krijg je er helaas niet mee. Daarvoor moet je naar de haven van Porto Ercole gaan.
Rocca Aldobrandesca
Ik rijd verder en vervolg mijn weg naar de tweede burcht die op het lijstje staat. Deze is van Spaanse komaf. De Spanjaarden hebben namelijk geruime tijd op het schiereiland huisgehouden. Vervolgens hebben de luitjes uit Siena de burcht overgekocht en gerestaureerd. Daar komen de Italiaanse invloeden weer kijken. De burcht draagt het Pauselijk Zegel van Gregorius de VII die daar verbleef… bijna 1.000 jaar geleden.
Vervolgens is de burcht in handen geweest van verschillende lieden die daar hun eigen stempel op hebben gedrukt. Waaronder in 1543 en halverwege de 17de eeuw. Het is één van de weinige plekken die onderhevig is geweest aan flinke culturele verbouwingen en restauraties. Veelal in Italiaanse handen, maar ook door Spaanse en Amerikaanse invloeden.
… met speciale aandacht voor de Cappella di San Giovanni
Want deze is gemaakt door Bernardo Buontalenti de Florentijn die van dit meesterwerk invloeden uit de Basiliek van Santa Trinità uit Florence heeft gehaald.
Wine and dine in Porto Ercole
Dat doe je aan de haven van het oude stadje. Er zitten tal van goede restaurants, waaronder het hoog aangeschreven Gambero Rosso. Een geweldig restaurant met uitzicht op zee en voortreffelijke vis. Maak gerust een wandelingetje over de Boulevard en geniet van al het moois.
Aan de haven is ook de gelegenheid om een bootje te huren of om te gaan duiken of fietsen. Porto Ercole is daarmee ingesteld op de toeristen en op hun welzijn. Je wordt met open armen ontvangen en goed verzorgd. Laat dat maar aan de Porto Ercolesi over.
Maar wat dan met die Koninklijke familie en die markiezen?
Die zijn er nog wel degelijk aanwezig. Maar vaak verschuilen ze zich in hun eigen huizen waar ze van alle gemakken voorzien zijn. Overigens, het kan voorkomen dat je een lid van een Koninklijke familie tegenkomt in de haven van Porto Ercole. Vaak incognito, dat wel, dus je moet goed kijken. Mocht dat het geval zijn, vergeet dan niet dat deze mensen ook gewoon op vakantie zijn.
“Majesteit, nog even hier naar links kijken”, “Ja, hoogheid, ja goed zo!”. Ik zou het laten en genieten van een paar dagen Monte Argentario. Ben je op doorreis? Trek dan niet meer dan twee dagen uit om dit eiland te bezoeken. Wil je langer verblijven, dan is dit bij uitstek een fijne plek voor een goede strandvakantie, want tussen de rotswanden lopen kleine paadjes naar mooie kiezel –en zandstranden.