Een moment geduld. We zoeken het geschikte aanbod in Toscane voor je…
Op retraite in Cortona
De zon schijnt aan de strakblauwe lucht. De zonnebloemen, halfhoog, nog in de groei in de enorme velden in het dal. Een dorp als een tapijt, gedrapeerd tegen een heuvel in het zuidoostelijke Toscane is van verre al te zien. Cortona, een begrip in Toscane. Een must-see!
Alsof we een hoofdstuk uit het boek ‘Under the Tuscan Sun’ bewandelen, hierin beschrijft de Amerikaanse schrijfster Francis Mayes haar ervaringen over een leven in het door de Etrusken gestichte Cortona. Het wonen in haar casa ‘Bramasole’ aan de Località Torreone, de wandelingen door het park met de hoge pijnbomen, het intieme Piazza Luca Signorelli, de steile, historische smalle straatjes – échte kuitenbijters of met een ijsje van Gelateria Dolce Vita in de hand de vergezichten vanaf Piazza Garibaldi bewonderen richting het Trasimeno Meer in het naastgelegen Umbrië.
Wat is het beste moment om Cortona te bezoeken
Via de diverse toegangswegen naar dit dorp, zijn een tal van parkeergelegenheden bereikbaar. Echter op een mooie zomerdag blijken deze toch niet toereikend te zijn voor de vele bezoekers van over de hele wereld, iets om toch rekening mee te houden.
Plan een bezoek in de vroege ochtend of late middag. Bijzonder blijft de route vanaf Camucia via de slingerweg Strada Provinciale (SP34), langs de op de helling gelegen elegante kerk ‘Chiesa di Santa Maria delle Grazie al Calcinaio’, met zijn blauwgrijze koepel.
Onze voorkeur gaat uit naar de parking ‘Parcheggio dello Spirito Santo’ aan de Viale Cesare Battisti. Tevens ook voor campers geschikt. Door gebruik te maken van de aanwezige roltrappen, rol je in enkele minuten de Piazza Garibaldi op.
Het klooster “Eremo Le Celle”
Vanaf onze eerste kennismaking met Cortona, alweer vele jaren geleden, is ze in ons hart genesteld. We bezoeken haar dan ook graag en weten onze weg onderhand goed te vinden.
Bij Caffe Tuscher zijn we in gesprek met onze Italiaanse vriend Lorenzo, geboren en nog steeds woonachtig in Cortona. De historie, tradities en laatste nieuwtjes worden gedeeld en wat blijkt, we hebben een prachtig plekje gemist.
Vandaag passeren wij het levendige dorp en rijden naar het hoger gelegen, in de volksmond genoemd ‘Cappuccini’. Voor even in retraite gaan in het geliefde Cortona.
Net buiten het centrum ligt het klooster “Eremo Le Celle” oftewel “de monniken van Cappuccini”, gebouwd op de drempel van een vallei op een afgelegen plekje in het groen. In 1211 gesticht door San Francesco van Assisi en nog steeds bewoond door kloosterbroeders.
We parkeren de auto op de parkeerplaats waar een wit Mariabeeld ons aanstaart. Deze plek straalt een bepaalde serene rust uit, we beginnen vanzelf te fluisteren, heel bijzonder.
Maar wat een mooi uitzicht richting Cortona en de vallei vanaf hier. Zonder woorden lopen we verder het ietwat steile pad, met keien belegd naar beneden richting het klooster.
Bij het eerste aanblik van het klooster lijkt de tijd stil te staan. Alsof het klooster uit de berg is ontstaan. Een enorm complex van verschillende panden in gele steen opgebouwd, verspringend gaan ze in elkaar over, her en der zijn de raamkozijnen verspreid.
Een mooi aangelegde groentetuin en de sierlijke bloemen in de bloembakken geven de kleur. We horen en zien het water kletteren langs de hoge rotsen met groene begroeiing aan onze rechterkant.
Eenmaal bij het klooster nemen wij een kijkje in de sober ingerichte nis waar San Francesco als kluizenaar heeft gewoond. We lezen het bericht dat de nog aanwezige broeders in hun stilte-periode zijn waardoor we geen vragen aan ze mogen stellen. Hier moeten we toch even om lachen want als we bij de kerk aankomen worden we aangesproken door een broeder die het heel bijzonder vindt dat we met onze labrador daar zijn en vertelt ons het hele verhaal van San Francesco en de heilige Margarita van Cortona.
Het valt ons op dat wij de enige bezoekers zijn, dat geeft ook weer hoe onbekend dit idyllisch plekje eigenlijk is. We nemen even plaats op een stenen bankje, de stilte wordt enkel doorbroken door het geritsel van de bladeren. Als we verder wandelen via de aangegeven looproute, kijken we op de stenen brug naar boven richting het klooster en zien de enorme rotspartij.
Menig fotograaf kan hier zijn hart ophalen, wat ’n fotogenieke locatie. De laatste treden via een middeleeuws bospad brengen ons weer terug op de parkeerplaats. In het zomerseizoen is het mogelijk om hier een door de monniken bereid, eenvoudige lunch te nuttigen. Reserveren is echter noodzakelijk en niet elke dag is dit mogelijk. Bij de toegangspoort staat duidelijk aangegeven wanneer je kan aanschuiven.
Dat geldt ook voor de retraite, voor even deel uit maken van het monastieke leven, in stilte één worden met je innerlijke ik. Reserveer een dag of drie in soberheid en kuisheid, mindfulness op authentieke wijze!
Monique
Salve! Na vele jaren rondreizen, op zoek naar de leukste plekjes en achterafsteegjes in Toscane en Umbrië heb ik in mei 2016 mijn hart gevolgd naar Italië. Schrijven is voor mij een middel om ervaringen vast te leggen en telkens weer te beleven van de grote lijnen tot in de kleinste details.
Monique Engelen Tonk