Eén van de adembenemendste ritten door Val d'Orcia naar de vulkaan Monte Amiata

Elke dag staren we over de schilderijachtige Toscaanse landschappen.

Zijn de velden in het voorjaar rood gekleurd door de vele klaprozen, gevolgd door de vrolijk gekleurde zonnebloemen en de gouden velden met tarwe in de zomer.

In het najaar worden we verrast door de dikke mist in de dalen en op de velden, verwonderen wij ons over de kleuren in de lucht.

Maar deze autorit door het Toscaanse Val d’Orcia naar de uitgebluste vulkaan Monte Amiata is toch wel één van adembenemendste ritten tot nu toe. Niet voor niets toegevoegd aan de UNESCO werelderfgoedlijst en waarschijnlijk de meest gefotografeerde omgeving in Toscane.

We vertrekken deze ochtend in zeer dikke mist richting Chiusi, afvragend of we wel de juiste dag hebben uitgekozen want het zicht is echt heel slecht. En alsof onze gedachten worden gehoord, na een half uur rijden zoeken we naarstig naar onze zonnebril want vlak voor Chianciano Terme straalt de zon aan de strakblauwe hemel.

Tussenstop bij Villa La Foce

We maken een tussenstop in een gehucht La Foce waar we de auto parkeren achter de tuinmuur van Villa La Foce.

De tuinen van deze Villa zijn de belangrijkste en best bewaarde tuinen van de twintigste eeuw. Een geometrisch Italiaans ontwerp waarbij de buxushagen met gepaste trots hun vormen laten zien.

Voor tuinliefhebbers zeker een bezoek waard.

Zowel groepen als individuele bezoekers zijn welkom. Houdt er rekening mee dat de tuinen alleen tijdens vooraf vastgestelde openingstijden te bezoeken zijn, al dan niet met behulp van een gids. Op de website is de informatie na te lezen. La Foce

Prachtige uitzichten

Zover als onze ogen dragen kunnen … wat een ongelofelijk mooi uitzicht richting de 1740 meter hoge Monte Amiata, met daarvoor de Toscaanse heuvels van het Val d’Orcia.

De in het voorjaar gekleurde velden zijn nu donkergroen gekleurd. De struiken en bomen, in hun herfstachtige geeloranje tinten, steken er mooi tegen af in de zon, de slingerwegen met de cipressen erlangs, de kudde schapen hoog op de heuvels die vanaf hier eruitzien als een gesteente. Hier en daar ligt een boerderij op de top van een heuvel.

Het meest idealistische plaatje van Toscane.

Er hangt nog een witte mistlaag in het dal, alsof je het kunt aanraken. Het is echt waar, de lichtinval in dit Toscaans landschap is echt uitzonderlijk. Alsof er diverse spots op gericht worden die de kleuren nog intenser kleuren dan dat ze al zijn.

Monte Amiata

Langs de weg zijn rotsformaties zichtbaar en kabbelt een beekje. Richting Monte Amiata rijd je via een smalle geasfalteerde bosweg omhoog. Langs een oude zwavelmijn, waar de geur van rotte eieren nog hangt.

Hoe hoger we komen, hoe kouder het wordt. We passeren steile bergkliffen, berkenbossen met hun witte stammen als spookachtige silhouetten, de dampende thermale baden en de skiliften hangen er somber bij in afwachting van de eerste sneeuw.

De vakantiewoningen, met hun picknick plekken, staan er eenzaam bij. Tussen de bomen door zien we de blauwe lucht en stralen de zonnestralen gefilterd omlaag.

Met enige behendigheid draaien we uiteindelijk aan het einde van de weg de parkeerplaats op. In de winter wordt hier dus volop geskied, zo blijkt uit het informatiebord dat ons een assortiment van in totaal 12 zwarte, rode en blauwe skipistes laat zien in de omgeving.

We gaan te voet verder. Een korte, maar steile beklimming brengt ons naar de top van de berg waar een gigantisch kruis van ijzer uit 1910, domineert en historie uitstraalt. Het geeft een beetje het Eifeltoren-gevoel als je eronder door loopt en de twintig meter hoogte inkijkt.

En dan wordt het stil.

Wat een uitzicht richting Toscane, Lazio en Umbrië. De berg maakt deel uit van de Antiappennini; een aantal bergen dat los staat van de Apennijnen in de ‘laars’ van Italië.

In de verte zien we de glinstering van het meer van Bolsena. Turen we over het landschap naar rechts, dan zien we de kustlijn. Het zicht is helaas net niet helder genoeg om Corsica te zien.

Wie niet bang is voor hoogte en een uitdaging vindt in klimmen en klauteren, wagen wij ons toch nog even aan de beklimming van de laatste rotsen om uiteindelijk met op de achtergrond het imposante witte standbeeld van ‘Madonna degli Scout’, zittend op een rots het vergezicht van deze hoogte te bewonderen.

Lunchtijd

Inmiddels wordt de lucht gevuld met de geuren van gebakken paddenstoelen en gegrilde salsiccia; de gekruide Italiaanse worst.

Tijd voor de pranzo.

We laten ons de lunch smaken bij het enige restaurant, met de naam ‘La Vetta’, op deze unieke locatie. Een menukaart met typische Italiaanse gerechten en lokale wijnen waarvan de salsiccia de specialiteit van het huis is.

Bagni di San Filippo

Halverwege onze afdaling van Monte Amiata volgen wij de borden San Filippo. Wij stoppen bij het thermaal juweeltje midden in het bos – Bagni di San Filippo.

Houdt er rekening mee dat er geen parkeerplaatsen beschikbaar zijn in de buurt, wij volstaan met een parkeerplek ergens langs de weg.

We volgen een modderig bospad, een kleine tien minuten lopen en dan dringt de zwavelgeur in je neus, wordt de vochtigheid voelbaar en de waterdamp zichtbaar.

Wat een mooi cadeautje van moeder natuur. Alsof van ijs gemaakt zien we een rotsformatie als druipsteen met hoge en compacte stalactieten en stalagmieten – oftewel StalacMieten (voor wie een woordje Frans kent) is M van ‘monter’ dus stijgen opwaarts naar de hemel toe. StalacTieten is T van terre – naar de aarde toe.

De rotsformatie wordt ook wel de balena bianca – de witte walvis genoemd vanwege zijn grootte.

Tussen de watervallen door, iets verder het pad af zien we een handjevol mensen baden in de stomende en witte meertjes met het rond de 40 graden heilzame zwavel sulfaat bicarbonaat hyper thermaal water.

Gratis thermaal bad

Een thermaal bad voor iedereen vrij toegankelijk.

Wij zien weinig toeristen, maar veelal locals die gebruikmaken van deze prachtige spa midden in de ongerepte natuur.

Als je gebruik wilt maken van deze baden neem dan vooral badslippers, een badjas en badkleding mee. Je kunt ook voor luxe kiezen en je laten onderdompelen in de thermale baden al dan niet in combinatie met wellness behandelingen van Terme San Filippo in de buurt.

Wij laten het heilzame water nu voor wat het is.

De schermer valt en wij hervatten onze reis terug naar huis. Stilzwijgend verwerken wij de plaatjes van deze reis door een levend schilderij.

Monique

Salve! Na vele jaren rondreizen, op zoek naar de leukste plekjes en achterafsteegjes in Toscane en Umbrië heb ik in mei 2016 mijn hart gevolgd naar Italië. Schrijven is voor mij een middel om ervaringen vast te leggen en telkens weer te beleven van de grote lijnen tot in de kleinste details.

Alle blogs van Monique

Daniel Gruppen

Online Marketing | PuurWeb