Een moment geduld. We zoeken het geschikte aanbod in Toscane voor je…
Een bezoekje brengen aan de beroemde Santuario della Verna
Wij rijden ten noorden van Arezzo, langs de grens met Umbrië, Marche en Emilia-Romagna. Hier is het landschap heel anders dan het pittoreske Toscane die we van de ansichtkaarten kennen.
Hier geen glooiende heuvels, die gekleurd worden door de geel rode zonsondergang, maar wij stijgen door een ruw en eenzaam landschap…
Geen slanke en hoge cipressen in een rij, maar dichte bossen van beuken en dennen. Dit is een streek van de Apennijnen, een gebied dat deel uitmaakt van het Parco Nazionale delle Foreste Casentinesi, Monte Falterone e Campigna.
Wij komen bijna niemand tegen op de weg en het is makkelijk om te verdwalen: gelukkig laat de TomTom ons nooit in de steek.
Wij zoeken de beroemde Santuario della Verna (heiligdom)…
… maar wij kunnen het niet zien, ondanks dat het 1128 meter hoog is, want het gebied is volledig omringd door de natuur.
Eindelijk zijn we er. Ondanks dat het augustus is, hebben we meteen een koel gevoel als we uit de auto stappen. We parkeren in een bos en lopen naar het Heiligdom, gelegen op een zeer indrukwekkende rots.
Het complex dateert uit de XIII eeuw, goed onderhouden en ver weg van het massatoerisme.
Bij de ingang vinden we een kleine bar, zo genieten we van een lekkere espresso na al die bochten!
Waarom is deze plaats zo populair voor de pelgrims?
Het antwoord vind je binnen, waar alles door “hem” is geïnspireerd.
San Francesco, de patroonheilige van het hele land Italie, die de christelijke boodschap van armoede en nederigheid letterlijk heeft gevolgd, maar toch bewonderd door machthebbers en edelen.
Want alleen wij Italianen kunnen van zo’n sterke tegenstellingen houden: fanatiek in ongebreidelde luxe en macht maar toch vol bewondering voor een arme en naakte man.
Prachtige ligging
Het heiligdom bevindt zich op een rots die de graaf Orlando di Chiusi in Casentino aan San Francesco in 1213 gegeven zou hebben.
Hier bevindt zich zijn habijt, en vooral de grot waar hij voor een tijd verbleef en waar hij de “stigmata” kreeg, het belangrijkste moment van zijn mystieke ervaring.
De grot is een kleine spleet letterlijk ingebed in de rots: hoe kon iemand hier verblijven voor dagen, bijna zonder licht en lucht, zou je denken.
Het complex van la Verna bestaat uit een kapel, genaamd Chiesetta di Santa Maria degli Angeli, en Basilica Maggiore, waar de relieken van San Francesco zijn, maar ook schitterende geglazuurde terracotta kunstwerken (“terracotta invetriata” is een techniek in de XV eeuw uitgevonden).
Maar het hart van het heiligdom is de Corridoio delle Stimmate (Gang van de stigmata): halverwege vind je het “bed” van San Francesco, en die eindigt met Cappella delle Stimmate, waar de wonderbaarlijk gebeurtenissen zou zijn geweest.
Buiten, voor de basiliek, is er een dakterras: het uitzicht is adembenemend, en je krijgt het gevoel dat niets en niemand je hier kan storen, een gevoel van isolement.
Hier zijn we in het dorp Chiusi della Verna, die slechts 2.000 zielen telt en zeer anders is dan de Chiusi in provincie Siena.
Een ander Toscane
Het heiligdom biedt ook de mogelijkheid voor overnachting, in de Foresteria (een gastenverblijf) die 72 kamers heeft, en eten bij Refettorio del pellegrino, tegen een bescheiden prijs.
Dit is een andere Toscane, maar hier krijg je ook het gevoel dat je “uit de tijden” bent: zo was het hier in de Middeleeuwen en nu nog steeds.
Wat kan je hier vinden? Alleen maar stilte, vrede, onbedorven natuur, sporen van een ver verleden.
Zoals de graaf Orlando uitlegde toen hij dit plek aan San Francesco besloot te geven:
“Io ho in Toscana uno monte divotissimo il quale si chiama monte della Vernia, lo quale è molto solitario e salvatico ed è troppo bene atto a chi volesse fare penitenza, in luogo rimosso dalle gente, o a chi desidera fare vita solitaria.”
(Ik heb in Toscana een heilige berg die monte Vernia heet, die heel geïsoleerd en wild is, en heel geschikt voor mensen die een boete willen doen in een plek verwijderd van de mensen, of voor mensen die eenzaam willen leven).