Een moment geduld. We zoeken het geschikte aanbod in Toscane voor je…
Stadswandeling door Prato
Aan de voet van de Calvana berg ligt Prato – geboorteplaats van mijn vriend en tegenwoordig de grootste stad in onze leefomgeving sinds we Florence hebben verruild voor het rustigere achterland in de heuvels.
Prato is onder de toeristen niet zo bekend en dat is gek, want het is de derde grootste stad van heel centraal Italië op Florence en Rome na en heeft veel te bieden: historie, kunst en cultuur, mode, dichtbije natuur, heerlijk eten en drinken en een bruisend nachtleven.
Het is tevens een (internationale) studentenstad en de beroemde acteur Roberto Benigni (o.a. van La vita è bella) komt er vandaan. Reden genoeg voor een nadere kennismaking: ik neem jullie mee voor een stadswandeling!
Prato ligt op 20 minuten treinen van Florence en je kunt uitstappen op zowel Prato Centrale als Prato Porta al Serraglio. De stad is tevens makkelijk te bereiken met de auto en je kunt op verschillende plekken net buiten of binnen de stadsmuur parkeren, bijvoorbeeld langs de rivier rondom de Piazza del Mercato Nuovo (Viale Galileo Galilei, wel even checken of er markt of stratenreiniging is) of bijv. op Piazza Mercatale.
Vanuit alle genoemde aankomstpunten loop je in 5 à 10 minuten naar Porta Mercatale (Via Piero Gobetti), waar onze wandeling begint. Deze stadspoort geeft ons toegang tot het vroegere marktplein, Piazza Mercatale wat nu een grote parkeerplaats is en waar diverse restaurantjes, brouwerijen, theehuisjes en winkels aan liggen. Voor het lekkerste ijsje zou ik hier gelijk even stoppen bij Gelateria Sotto Zero voordat we de winkelstraat Via Giuseppe Garibaldi inlopen.
Slenter rustig langs alle winkeltjes en je begrijpt: Prato is uiterst geschikt om een middag te shoppen. Veel zaakjes zien er tevens prachtig uit, met van binnen nog originele muren of booggewelven zoals bij het koffiebarretje Zero Caffè (ter hoogte van de kruising met Via Pugliesi).
We wandelen rustig verder de winkelstraat door, langs heerlijke pizzatentjes, winkels en het theater, totdat we uitkomen op het Piazza del Duomo (domplein) en de kathedraal en klokkentoren al van de zijkant kunnen aanschouwen. De parochie werd al in de 5e eeuw gesticht, maar met de bouw van de kathedraal van Santo Stefano zelf is gestart in de 12e eeuw.
Toegang is gratis en ik zou er zeker even naar binnengaan, want de kerk kent een roerige geschiedenis en bezit tevens een belangrijk relikwie: de heilige riem (tailleband) van de Maagd Maria dat slechts een aantal keer per jaar, bijvoorbeeld tijdens het lokale stadsfeest op 8 september, wordt gedemonstreerd aan het volk vanaf het beroemde en rijk versierde kansel buiten op de hoek van de voorgevel van de kerk.
Deze prachtige kansel, pulpito genoemd, is ontworpen door de bekende beeldhouwer Donatello.
Het relikwie van Prato maakte van de stad een belangrijke bedevaartsplaats in de late middeleeuwen en dat ˋreligieuze toerismeˊ in Prato beviel het naastgelegen Pistoia helemaal niet. De overlevering vertelt dat een jongeman uit Pistoia daarom naar Prato toog om dit beroemde relikwie te stelen, tijdens zijn terugtocht door de bliksem werd getroffen, het wonderwel overleefde, maar gedesoriënteerd terug liep naar Prato in plaats van naar zijn thuisstad Pistoia. Toen hij vol trots aanklopte bij de stadspoort van Prato en enthousiast uitschreeuwde dat het hem gelukt was de beroemde riem van Maria uit de kathedraal van Prato te stelen, werd hij natuurlijk direct gevangen genomen door de pratesi die zijn hand afhakten en het tegen de Duomo smeten.
Het verhaal gaat dat een bebloedde handafdruk nog steeds te zien is op de zijkant van de kerk – wie hem vindt, mag zich melden! Het zou in de buurt van de tweede deur aan de rechterkant van de kathedraal richting klokkentoren moeten zijn. Hoe dan ook heeft dit historische voorval er voor gezorgd dat Prato en Pistoia nu al een eeuwenlange haat-liefde verhouding hebben.
Dat geldt overigens ook voor Florence en Prato, want volgens populaire vertellingen was het de stad Florence die de man uit Pistoia de opdracht gaf om de tailleband uit Prato te stelen. Florence en Prato beconcurreerden elkaar namelijk ook hevig, zowel op religieus als op economisch gebied, vanaf de late middeleeuwen en Renaissance-tijd voornamelijk in de textielproductie. Prato had in de 19e tot zelfs ver in de 20e eeuw nog een bloeiende mode- en textielindustrie, getuige ook de vele baksteen-rode schoorstenen verspreid over de stad.
Terug naar de wandeling: na een bezoek aan het domplein en de kathedraal (en eventueel ook de bisschopswoning, het naastliggende museum en de klokkentoren), nemen we de Via Giuseppe Mazzoni (rechts gelegen als je voor de kerk staat) waar we weer heerlijk kunnen (window) shoppen, totdat we uitkomen op het plein van het voormalige stadhuis.
Palazzo Pretorio dateert uit de 13 eeuw en doet ons denken aan het palazzo vecchio van Florence. Er huist nu een permanente tentoonstelling over de geschiedenis van Prato dat zeker de moeite waard is. Het standbeeld op het stadhuisplein eert Francesco Datini, bekende handelsman uit de 14e eeuw die veel voor de stad heeft betekend.
We vervolgen de Via Bettino Ricasoli en maken een tussenstop bij de biscottificio Mattei (rechts) die de beroemde koekjes cantucci di Prato hebben bedacht. Naar mijn mening zijn er tegenwoordig bakkerijen die lekkerdere versies maken, maar alle eer voor het originele recept van deze bekende amandelkoekjes gaat natuurlijk naar Mattei.
Aangekomen bij het Piazza San Francesco plein slaan we linksaf de Via Bonaventura in die ons langs de Heilige Fransiscuskerk leidt. We zien in de verte al de contouren van het kasteel van Prato opdoemen, maar we gaan eerst nog even het straatje links in om de pleintjes Sant’Antonino, Santa Maria in Castello en Piazza Buonamici te bekijken, waar tevens de tuinen van Buonamici aanliggen. Als de avond valt is er bovendien op het tweede genoemde plein een bijzonder muurkunstwerk te bekijken door het licht wat er van onder opvalt – ik verklap niks!
We lopen weer terug de Via Bonaventura in om linksaf door te lopen richting het fort. De Castello dell’Imperatore werd gebouwd in de 13e eeuw als fort voor Frederick II, destijds heerser van Sicilië. Het werd echter nooit voltooid vanwege diens vroege dood. Tegenwoordig wordt er op de binnenplaats tal van activiteiten georganiseerd zoals een openluchtbioscoop in de zomer. Je kunt de eerste toren rechts bestijgen via de wenteltrap en zo over de hoge muren van het kasteel lopen, vanwaar je prachtig uitzicht hebt over de stad. Bij helder weer kun je zelfs Florence in de verte zien!
Het plein voor het kasteel is ˊs zomers een speelplaats voor kinderen, terwijl de ouders een drankje drinken op een terrasje. Met uitzicht op de kerk Santa Maria delle Carceri en een spritz of rode wijn in de hand, is het hier heerlijk toeven. De kerk werd gebouwd op aanvraag van de bekende Florentijn Lorenzo De Medici en dateert uit de Renaissance. Vrij vertaald betekent het de ˋHeilige Maria der Gevangenissenˊ – onder de kerk en het plein liggen namelijk eeuwenoude kerkers…!
We lopen dan vanaf het Piazza Santa Maria delle Carceri ˋrechtsˊ langs het kasteel over de grotere weg Viale Piave langs het kerkje Oratorio di Sant’Anna (rechts gelegen) door naar de Cassero, waar we een deel van de oude stadsmuur van Prato kunnen bekijken. Je kunt er uiteraard ook naar binnen – vaak zijn er bijzondere fototentoonstellingen.
De stadsmuur en de acht originele stadspoorten van Prato verdeelden de binnenstad in districten die nog steeds bestaan. De saamhorigheid van de stadswijken wordt ééns per jaar extra duidelijk, als er palla grossa wordt gespeeld op het allereerste stadsplein dat we aan het begin gezien hebben, de piazza mercatale.
Palla grossa betekent letterlijk ˋgrote balˊ en is een historische sport, een kruising tussen voetbal, rugby en worstelen, dat wordt gespeeld door ˋechte mannenˊ die hun zona of wijk vertegenwoordigen. Je begrijpt dat de emoties tijdens dit toernooi hoog kunnen oplopen wanneer een bepaalde wijk wint of verliest.
Als we na het bezoek aan de Cassero weer dezelfde weg teruglopen, slaan we vóór het kasteel rechtsaf de Via San Giovanni in, waar we bij de splitsing linksaf de Via Giuseppe Mazzini ingaan en aan het einde van dit straatje uitkomen op het bekende theater Metastasio, aan de Via Giuseppe Verdi.
Mocht het inmiddels avond zijn geworden, is het zowel in deze straat als in de Via Settesoldi, Vicolo Fior di Vetta en Via Pugliesi een wirwar van mensen die een drankje komen drinken of gezellig een hapje komen eten in de vele restaurantjes. Dit is namelijk een heel gezellig buurtje waar studenten, gezinnen en zakenmensen gemoedelijk samengaan.
Hier laat ik jullie daarom ook genieten van een typisch Toscaanse cena (avondeten), maar niet voordat ik de laatste tips voor een langer bezoek aan Prato heb gegeven: volg je, als je vóór de eerste stadspoort Porta Mercatale staat, de rivier en het fiets- en voetgangerspad naar links, dan kom je na een kleine 10 minuutjes lopen uit bij het Bastione delle Forche waar je ˋs zomers gezellig een drankje kunt doen op het fort langs de rivier.
wie van hedendaagse kunst houdt, moet zeker het Pratese Contemporary Art Museum Luigi Pecci bekijken (Viale della Repubblica 277), het ligt buiten het stadscentrum en is eenvoudig te bereiken vanaf de snelweg.
een wandelingetje langs de rivier de Bisenzio met de groene Calvana-bergen op de achtergrond is een aanrader voor wie na het eten even licht-actief wil uitbuiken of wie na de ˋdrukteˊ van de stad even wat rust en groen wil, startpunt is Viale Galileo Galilei.
-voor mode- en textielfanaten is het Textiel- en Stoffenmuseum (Via Puccetti 3 en Via Santa Chiara 24 met werkplaats) een aanrader.
-ook de leden van de bekende Florentijnse De Medici familie wisten van het gezellige Prato en hebben er in de Renaissance in dit nabijgelegen oord verschillende villa’s, parken en koetserijen laten bouwen die nog steeds in en om de stad te bezichtigen zijn, bijv. het park Tavola (Fattoria Medicea di Tavola) en de Villa Medicea en het koetshuis in het dichtbij gelegen dorpje Poggio A Caiano.
Voor meer tips en suggesties, een uitgebreidere versie van de stadswandeling of een persoonlijke tour ben ik uiteraard bereid om jullie mee te nemen naar mijn favoriete plekken in deze stad!
Joyce Oosenbrug
Joyce heeft een passie voor (interculturele) communicatie en schrijft graag. Na vele omzwervingen over de wereld is Toscane sinds 2011 haar vaste verblijfplaats. Haar vrije tijd besteedt ze het liefst wandelend door de Toscaanse bergen of achterop haar vriend’s Vespa tuffend door het glooiende heuvellandschap op zoek naar heerlijk eten en drinken.
Joyce Oosenbrug
Head of Student Admissions | Marketing & Communication | Business Development Consultant