Een moment geduld. We zoeken het geschikte aanbod in Toscane voor je…
Verleiden in de keuken – deel II
Mijn Italiaanse vriend heeft mij dus een paar jaar geleden naar een cursus verleiden in de keuken gestuurd. Dat klinkt ernstiger dan het is; hij is in principe met een strootje te verleiden dus dat zit wel goed, maar aangezien hij bijna altijd degene was die tot voor kort ons avondeten verzorgde (en dat vond ik soms best jammer, maar hij was nu eenmaal altijd als eerste thuis!) en ik wel eens had laten vallen dat ik het leuk zou vinden om wat vaker echt iets bijzonders en Italiaans te maken, kon ik met deze kookcursus natuurlijk niet meer terug.
Lees hier deel 1 van “Verleiden in de keuken”.
Bij binnenkomst van de tweede cursusavond (ik was wat verlaat – je ziet, ik begin me al aardig Italiaans te gedragen) sloeg chefkok Stefano een zucht van verlichting: hij had de vliegende hollander ook deze week hard nodig bij het bereiden van indrukwekkend klinkende groente- en vleesgerechten en wees mij direct toe tot het maken van een beslag voor de crespelle – dunne soort pannenkoekjes. Dat kon ik!
Nadat ik stoer voordeed hoe je de pannenkoekjes in de pan op kon gooien en om kon draaien, was het de beurt aan de rest om deze techniek te oefenen en mocht ik ondertussen helpen bij het voorbereiden van de vulling voor de crespelle. We zouden immers porcini (paddenstoelen) en broccoli-buideltjes gaan maken van de pannenkoekjes en die bij elkaar binden met een ‘lintje’ prei. Dit heerlijks zouden we vervolgens mooi neerleggen op een zijdezachte crèmesoep van pecorino kaas en saffraan. En wat was dat goddelijk! Hier ga ik thuis absoluut punten mee scoren.
Het hoofdgerecht werd een kalfsvleespakketje met artisjokken, bospaddenstoelen en kaasvulling uit de oven.
Een prachtig cadeautje dat werd neergelegd op een bedje van salade en rucola en zelfgemaakte croûtons, afgemaakt (we willen immers verleiden!) met wat balsamico azijn en olijfolie. Fijn om te zien, maar nog fijner om te eten.
Met de groenten die overwaren verzon de chef nog even hup-hup een heerlijke quiche als tussengerecht. Ondertussen liep hij rond om te kijken of ‘zijn leerlingen’ nog wat hulp bij snij-, bak- en mixtechnieken konden gebruiken.
De oudste deelnemer, een man van in de 70, had eerder die avond zonder morren of puffen een flinke hoeveelheid deeg met alle liefde staan kneden en zette nu trots de bakplaat in de oven. De schiacciata (typisch ‘platgeslagen’ Florentijns brood) was in korte tijd flink gerezen en even later zaten we heerlijk te smullen van dit verse brood met tomaat, ui, zout en kruiden. Je bent nooit te oud om te verleiden 😉
Het nagerecht werd een moderne variant op de typische millefoglie, een soort Italiaanse tompouce met ‘duizend blaadjes’ bladerdeeg. Aan het begin van de avond hadden we gezamenlijk de gesuikerde bladerdeegstokjes voorbereid en een heerlijke crèmevulling gemaakt (de beroemde crema pasticcera).
Nu was het zaak om zorgvuldig het bouwwerkje tot een letterlijk hoogtepunt te brengen: twee bladerdeegstokjes op het bord, toefje crème er over heen, wat stukjes aardbei en geschaafde chocolade, en dan dwars nogmaals in dezelfde volgorde een nieuwe laag. Met opperste concentratie maakten we 16 bordjes klaar en in bijna volledige stilte aten we vervolgens als onze bordjes met heerlijkheden schoon.
Verleiden doe je immers niet met woorden, maar met daden.
Ook zin in een kookworkshop of Italiaanse kookcursus in Toscane? Laat het me weten en ik stel je voor aan chef Stefano of één van de andere topkoks in de omgeving.
Joyce Oosenbrug
Joyce heeft een passie voor (interculturele) communicatie en schrijft graag. Na vele omzwervingen over de wereld is Toscane sinds 2011 haar vaste verblijfplaats. Haar vrije tijd besteedt ze het liefst wandelend door de Toscaanse bergen of achterop haar vriend’s Vespa tuffend door het glooiende heuvellandschap op zoek naar heerlijk eten en drinken.
Joyce Oosenbrug
Head of Student Admissions | Marketing & Communication | Business Development Consultant